Gisteren schreef ik al dat ik met een giga bos gipskruid aan de gang zou gaan vandaag en inmiddels is er al wat resultaat geboekt .
Alleen kan je aan de bos nog niet zien dat er wat vanaf is .
Bij een foto is het poëzie album van een tante van mij te zien . Het versje dateert uit 1910 en is door mijn overgrootmoeder geschreven .
Het album is voor mij van onschatbare waarde omdat ik zo toch nog iets heb van de handschriften van mijn opa, oma en ooms en tantes .
Doordat mijn vader het 13 van 14 kinderen was , dus bijna de jongste , en ik ook weer de jongste in het gezin , heb ik mijn grootouders niet meegemaakt jammer genoeg .
Maar het knuffelen , wat ik graag doe , zal ik wel van mijn opa hebben want dat scheen hij graag te doen met mijn zus toen ze een ukkie was . Hij was met de geboorte van haar haast net zo blij als met zijn eigen kinderen . En toen ze kon lopen kwam hij haar iedere dag halen voor een wandelingetje , lief hé ?
.jpg)
.jpg)
resize.jpg)
6 opmerkingen:
Dat is een hele mooie krans Rini en er komen er vast nog meer aan die enorme bos te zien :-)
Wat een prachtig handschrift in het poëzie album, daar kunnen we in deze haastige tijd nog wat van leren...
MOOI Rini!!!!!!!!
Ziet er heel sfeervol uit!!!!
Wow dat is een mooie krans!!! Veel werk hoor al die kleine bloemetjes tot een krans te maken!!! Het resultaat is super!!!
Ziet er heel romantisch uit MOOOOOIIIIII
Prachtig Rini, die krans, die wil ik ook nog wel eens een keertje maken. Je kunt er zo'n mooie sfeer mee maken!!
Very pretty project.
Teresa
Een reactie posten